قرض الحسنه

عباس دنبال فیش حقوقی و درجه و مرتبه نبود و حتی از مبلغ دقیق

حقوقش نیز اطلاع نداشت و منتظر واریز حقوق نبود. با همین حداقل

حقوقی که داشت به اکثر دوستان حقوقش را قرض می داد. موعد

پرداخت قرض دوستان که فرا می رسید به روی خودش نمی آورد تا

اگر در فشار هستند دادن پرداختن قرض برایشان سخت نباشد. عباس

هیچگاه انتظار حقوق را نمی کشید. به تعدادی از دوستان که قرض

داده بود، بنده خبر داشتم، ولی با شهادت ایشان عده ای به بنده مراجعه

کردند و خواهان برگرداندن قرض خود بودند. همیشه می گفت که نکنه

ما در برابر همین حقوق هم به اندازه کار نکنیم؟

     کانال خاطرات شهید عباس دانشگر
https://eitaa.com/javanemomeneenghelabi